تاریکی یکی از ترس های اولیه وجود انسان است. در عین حال آتش سوزی های غیرقابل کنترل همیشه خطر بزرگی برای مردم و طبیعت بوده است.قبلاً در قرن 3 قبل از میلاد خاصیت سوزاندن موم ها و چربی ها شناخته شده بود و می دانستند چگونه از آنها به صورت کنترل شده استفاده کنند.مدت ها قبل از تاریخچه شمع، ظروف سنگی که با روغن تغذیه می شدند برای روشنایی استفاده می شدند. به لطف این چراغ ها و آتش باز، مردم می توانستند چیزی را در طول شب ببینند، خود را گرم کنند و از خود در برابر حیوانات وحشی محافظت کنند.
طبق اکثر تخمین ها، قدمت اختراع موم حداقل 5000 سال است. امروزه شناخته شده است که “شمع” قبلاً به عنوان منبع نور استفاده می شد. با این حال، شکل اصلی شمع با شمع‌هایی که امروزه می‌شناسیم و استفاده می‌کنیم، اشتراک چندانی ندارد: در آن زمان، کاه، کنف یا نی را به‌عنوان نوعی «فتیله» در چربی و رزین آغشته می‌کردند.اکنون شواهد تاریخی وجود دارد که نشان می دهد علاوه بر رومیان باستان، برخی از تمدن های دیگر قبلاً شمع هایی با فتیله ساخته و استفاده می کردند، البته با استفاده از موم های گیاهی و حشرات، در اینجا چند نمونه آورده شده است:
چین: شمع هایی که از ترکیب موم حشرات و دانه که در لوله های کاغذی ریخته می شد و کاغذ برنج به عنوان فتیله استفاده می‌شد. ژاپن: شمع های ساخته شده از موم
هند: موم شمع از میوه های پخته شده درخت دارچین
اهمیت شمع
اهمیت شمع برای مراسم مذهبی نیز نشان از قدمت طولانی آنها دارد. به عنوان مثال، جشن یهودیان نور هانوکا، که حول روشنایی چراغ ها می چرخد، به 164 قبل از میلاد برمی گردد و ارجاعات مختلفی به موم ها نیز در کتاب مقدس یافت می شود.
بیشتر فرهنگ‌های اولیه غربی عمدتاً بر موم های حاصل از چربی حیوانی (پیه) متکی بودند. پیشرفت عمده در قرون وسطی، زمانی که شمع های موم زنبور عسل در اروپا معرفی شد، رخ داد. برخلاف پیه حیوانی، موم زنبور عسل خالص و تمیز و بدون ایجاد شعله دودی می سوخت. همچنین بوی شیرین مطبوعی را به جای بوی تند و بد پیه منتشر می کرد. شمع‌های موم زنبور عسل به طور گسترده برای مراسم کلیسا مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما به دلیل گران قیمت بودن، افراد کمی به جز ثروتمندان می‌توانستند آنها را در خانه بسوزانند.
موم های پیه، شمع رایج خانگی برای اروپایی ها بود و تا قرن سیزدهم، شمع سازی به یک صنعت صنفی در انگلستان و فرانسه تبدیل شد. شمع سازان (چندلرها) خانه به خانه می رفتند و از چربی های آشپزخانه که برای این منظور ذخیره شده بود شمع درست می کردند و یا از شمع فروشی های کوچک شمع های خود را می ساختند و می فروختند.
شمع در زمان استعمار
زنان مستعمره اولین مشارکت آمریکا در شمع‌سازی را ارائه کردند، وقتی متوجه شدند که جوشاندن توت‌های سبز مایل به خاکستری بوته‌های بایبری مومی خوشبو تولید می‌کند که به طور تمیز می‌سوزد. با این حال، استخراج موم از بایبری بسیار خسته کننده بود. در نتیجه، محبوبیت شمع های بایبری به زودی کاهش یافت.
رشد صنعت صید نهنگ در اواخر قرن هجدهم، اولین تغییر عمده در موم سازی را از قرون وسطی به وجود آورد، زمانی که spermaceti – مومی که از کریستال کردن روغن اسپرم نهنگ به دست می‌آید – به صورت کمی در دسترس قرار گرفت. مانند موم زنبور عسل، موم اسپرماستی در هنگام سوزاندن بوی ناخوشایندی ایجاد نمی کند و نور بسیار روشن تری تولید می کند. همچنین از پیه یا موم زنبور عسل سخت تر بود، بنابراین در گرمای تابستان نرم و خم نمی شد. مورخان خاطرنشان می کنند که اولین “شمع های استاندارد” از موم اسپرماستی ساخته شده اند.
شمع در زمان پیشرفت های قرن 19
بیشتر پیشرفت‌های عمده‌ای که بر موم سازی معاصر تأثیر می‌گذارد، در قرن نوزدهم رخ داده است. در دهه 1820، شیمیدان فرانسوی میشل اوژن شورول، چگونگی استخراج اسید استئاریک از اسیدهای چرب حیوانی را کشف کرد. این منجر به توسعه موم استئارین شد که سخت، بادوام و تمیز می‌سوخت. شمع های Stearin امروزه در اروپا محبوب هستند.
در سال 1834، مخترع جوزف مورگان با توسعه ماشینی که امکان تولید مداوم شمع‌های قالب‌گیری شده را با استفاده از یک سیلندر با پیستون متحرک برای بیرون راندن شمع‌ها در حین جامد شدن فراهم می‌کرد، به پیشرفت صنعت شمع‌سازی مدرن کمک کرد. با معرفی تولید مکانیزه، شمع به یک کالای ارزان قیمت برای توده ها تبدیل شد.
موم پارافین در دهه 1850، پس از اینکه شیمیدانان آموختند چگونه ماده مومی طبیعی طبیعی را از نفت جدا کرده و آن را تصفیه کنند، معرفی شد. پارافین بدون بو و به رنگ سفید مایل به آبی برای شمع‌سازی یک موهبت بود، زیرا به‌طور تمیز، ثابت می‌سوخت و تولید آن از هر سوخت شمع دیگر مقرون به صرفه‌تر بود. تنها نقطه ضعف آن نقطه ذوب پایین بود. این به زودی با افزودن اسید استئاریک سخت تر، که به طور گسترده در دسترس بود، برطرف شد. با معرفی لامپ در سال 1879، شمع سازی شروع به کاهش کرد.
موم در قرن بیستم
شمع ها در نیمه اول قرن بیستم از محبوبیت دوباره برخوردار شدند، زمانی که رشد صنایع نفت و بسته بندی گوشت ایالات متحده باعث افزایش محصولات جانبی شد که به مواد اولیه اصلی موم تبدیل شده بودند – پارافین و اسید استئاریک.
محبوبیت شمع‌ها تا اواسط دهه 1980 ثابت ماند، زمانی که علاقه به شمع‌ها به‌عنوان وسایل تزئینی، تنظیم‌کننده خلق و خو و هدایا به طور قابل توجهی افزایش یافت. شمع ها به طور ناگهانی در طیف وسیعی از اندازه ها، شکل ها و رنگ ها در دسترس قرار گرفتند و علاقه مصرف کنندگان به شمع های معطر افزایش یافت.
دهه 1990 شاهد افزایش بی‌سابقه‌ای در محبوبیت موم ها بود و برای اولین بار در بیش از یک قرن، انواع جدیدی از موم‌های شمع ساخته شدند. در ایالات متحده، شیمیدانان کشاورزی شروع به ساخت موم سویا کردند، موم نرمتر و کندتر از پارافین. در آن سوی کره زمین، تلاش‌هایی برای توسعه موم نخل برای استفاده در شمع‌ها در جریان بود.
موم های امروزی
موم ها از زمان استفاده اولیه خود راه زیادی را پیموده اند. در حالی که آنها دیگر به عنوان منبع اصلی نور استفاده نمی شوند، محبوبیت و استفاده از آنها همچنان در حال افزایش است. امروزه، شمع‌ها نماد یک جشن، شعله‌ور کردن عاشقانه‌ها، تسکین حواس، ارج نهادن به مراسم، و برجسته کردن دکورهای خانه هستند – درخشش گرم و دوست‌داشتنی را برای همه به ارمغان می‌آورند
کلام اخر
همان طور که ملاحظه کردید تاریخچه ی شمع به قدمت زندگی بشر است .ماشین سازی سورا صنعت سازنده ی انواع ماشین الات شمع سازی از قبیل دستگاه شمع وارمر،دستگاه استوانه،دستگاه قلمی…آماده ی خدمت رسانی به شما مشتریان گرامی می باشد.